نوشتن یا دیجیتال کدام یک حافظه را قوی‌تر می‌کند
در عصر دیجیتالی که همه‌گیر شده است، شیوه‌های خواندن ما نیز دستخوش تغییر شده‌اند.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که خواندن از روی صفحه‌های دیجیتال در مقایسه با خواندن کاغذی، تأثیرات متفاوتی بر فهم و نگهداری اطلاعات دارد.
این پرسش مطرح است که چرا چنین است و چگونه می‌توانیم به سمت خواندن سنتی بازگردیم؟
چرا خواندن دیجیتال با کاغذ فرق دارد؟
- پیچیدگی‌های مغزی:
- خواندن به همکاری پیچیده‌ای ازسیستم‌های شناختی و بینایی مغز نیاز دارد، چیزی که مغز ما برای آن تکامل نیافته است.
- خواندن، که تنها 5500 سال قدمت دارد، به مراتب جدیدتر از زبان گفتاری است.
- چالش‌های نوین:
- خواندن دیجیتالکه نسبتاً جدید است، چالش‌های بیشتری برای مغز ایجاد می‌کند.
- تحقیقات نشان می‌دهند کهخواندن از روی صفحه نمایش می‌تواند درک مطلب را به خصوص در مورد متون با محتوای سنگین، کاهش دهد.
- عوامل موثر:
- تاثیر خواندن دیجیتال بسته به نوع محتوا و شرایط خواندن متفاوت است.
- عواملی چونخستگی چشم، نور، راحتی و خستگی کلی می‌توانند بر فهم مطلب تاثیر بگذارند.
بازیابی تمرکز بر خواندن کاغذی چگونه امکان‌پذیر است؟
- کاهش تمرکز:
- افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتال و محتوای کوتاه و توجه‌برانگیز شبکه‌های اجتماعی، تمرکز ما را تحت تاثیر قرار داده است.
- با انتخاب کتاب‌های جذاب، ایجاد فضایی آرام برای خواندن و کاهش حواس‌پرتی‌ها، می‌توان تمرکز خواندن کاغذی را دوباره بدست آورد.
- تمرکز، مانند هر مهارت دیگری، با تمرین و صبر به مرور زمان بازیابی می‌شود.
به نظر می رسد فهم متن پرینت شده راحت تر از متن دیجیتال است
خواندن متن کاغذی در واقع مانند یک نوع مدیتیشن است. چون تمرکزمان را یک جای مشخص برای مدت طولانی قرار می دهیم.
این موضوع را آنا منگن پروفسور دانشگاه استونگر در نروژ می گوید.” و این نوع مطالعه یک غوطه وری کاملا متفاوت با خواندن متن دیجیتال است.
به نظرم برای ما انسان ها مفید است که وقت خود را با چیزی بگذرانیم که حرکت نمی کند، صدا و هشدار ندارد و توجه ما را به خودش جلب نمی کند.”
متن پرینت شده نشانه های فضایی و لمس گونه ای را برای خوانندگان فراهم می کند تا متن را پردازش کنند.
ذهنیت افراد هم روی این موضوع اثر می گذارد برای مثال اگر افراد عادت به گذشتن سریع از صفحات وب داشته باشند ممکن است بدون درک کامل یک متن دیجیتال از آن بگذرند.
آیا فکر می کنید شما از این قاعده مستثنی هستید> بسیاری از افراد همین فکر را می کنند. مطالعات نشان می دهند، مطالعه ی دیجیتال باعث اعتماد به نفس بیش از اندازه می شود.
” ما متن های دیجیتال را سریعتر می خوانیم در نتیجه فکر می کنیم آن ها را بهتر متوجه شده ایم.” لارن سینگر که روی “درک مطالعه” در دانشگاه مریلند پژوهش می کند این را می گوید.”
یکی از بهترین قسمت های زندگی دیجیتال این است که همه ی اطلاعات در زیر انگشتان ما قرار دارد اما این موضوع معایبی نیز به دنبال دارد ؛ همه چیز آنقدر سریع و قابل دسترس است که ما ممکن است دیگر اطلاعات را هضم نکنیم.”
حافظه خود را با نوشتن به جای تایپ کردن تقویت کنید
در واقعیتِ آمیخته با علم و فناوری زده ی امروز ما که همه چیز به هم متصل است، نوشتن با قلم و کاغذ اغلب یادگاری از گذشته های دور به حساب می آید.
نامه نگاری های امروزی از طریق ایمیل، یادداشت برداری ها اغلب با استفاده از تبلت، و برنامه ریزی ها معمولاً روی تلفن های هوشمند انجام می شوند؛ این روز ها دیگر کسی حوصله ی نوشتن با قلم را ندارد.
اما شاید برای کنار گذاشتن قلم و کاغذ نباید این قدر عجله به خرج دهیم. به نظر می رسد فرایند نوشتن با قلم و کاغذ مزایایی دارد که تایپ کردن نمی تواند داشته باشد.
همین حالا هم این را می دانیم که نوشتن روی کاغذ هنگام یادگیری خواندن و نوشتن مفید واقع می شود؛ کودکانی که به جای تایپ کردن، نوشتن روی کاغذ را آموزش می بینند خواندن را سریع تر فرا می گیرند.
اما پژوهش های تازه نشان می دهند نوشتن با قلم حتی بعد از گذشت مدت ها از فراگیری کامل مهارت های خواندن و نوشتن نیز مفید واقع می شود.
در مجموعه ای از سه آزمایش که در مجله ی علم روانشناسی منتشر شده اند، جامعه ای متشکل از دانشجویان به دو گروه تقسیم شده اند.
از یک گروه خواسته شده در چند جلسه ی سخنرانی شرکت کنند و با قلم و کاغذ از سخنرانی ها یادداشت برداری کنند و از گروه دیگر نیز خواسته شده یادداشت برداری های خود را روی لپ تاپ تایپ کنند.
نتایج این آزمایش ها نشان داد دانشجویانی که روی لپ تاپ یادداشت برداری کرده بودند یادداشت های بیشتری ذخیره کرده اند (گاهی اوقات در حد کل محتوای سخنرانی).
اما وقتی از درک مفهومی محتوای مورد نظر از آنها آزمون به عمل آمد، عملکرد آنها نسبت به دسته ای که با قلم و کاغذ این کار را انجام داده بودند ضعیف تر بود.
نکته ی جالب اینجاست که شکاف میان این دو گروه، حتی وقتی به آنها مهلتی یک هفته ای برای مطالعه ی یادداشت های خود داده شد باز هم سر جای خود باقی بوده است.
گروهی که با لپ تاپ اقدام به یادداشت برداری کرده بود با وجود اینکه به حجم بیشتری از محتوای سخنرانی ها دسترسی داشت، نسبت به گروه دیگر در درک و پردازش آنچه ثبت کرده بود .
توانایی کمتری از خود نشان می داد. این در حالی است که گروه دیگر، به شیوه ی سنتی محتوای بسیار کمتری را روی کاغذ آورده بود.
بنابراین پژوهشگران مورد بحث اینطور نتیجه می گیرند که نوشتن با قلم و کاغذ دست و پا گیر و کند تر از تایپ کردن است.
اما وقتی صحبت از حفظ و یادگیری در میان باشد، نوشتن به تایپ کردن برتری پیدا می کند. بر خلاف گروهی که هنگام سخنرانی حواسش را به تایپ کردن تقریباً تمام محتوای سخنرانی داده بود.
و بابت این موضوع اعتماد بیشتری به کار خود داشت، گروهی که از نوشتن بهره می گرفت مجبور بود حواس خود را متوجه محتوای سخنرانی کند.
آنها نمی توانستند همه چیز را مثل گروه دیگر ثبت کنند، بنابراین مجبور می شدند اطلاعات را در لحظه پردازش و خلاصه کنند.
پژوهشگران یاد شده به این نتیجه رسیدند که در کل، هرچه یادداشت های دانشجویان بیشتر باشد، قدرت یادآوری محتوای سخنرانی در آنها ضعیف تر است.
آنها در متن تحقیق خود می نویسند «به نظر می رسد دانشجویانی که از لپ تاپ استفاده می کنند قادرند تقریباً بدون حضور ذهن، طوطی وار و با کمترین تجزیه و تحلیل مغزی یادداشت برداری کنند.
این نوع یادداشت برداری سطحی نمی تواند درک یا به کار گیری معنادار اطلاعات یاد شده را به همراه داشته باشد».
نهایتا محققان این پژوهش بر این باورند که
“منطقی است که اگر دانش قبلی با یادگیری قوی تر و دقیق تر از حافظه بازیابی شود ، خلاقیت فرد ثمربخش تر خواهد شد.
برای هنر ، آهنگ سازی موسیقی یا سایر کارهای خلاقانه ، من بر استفاده از کاغذ به جای روش های دیجیتالی تأکید می کنم. ”
بدون دیدگاه